Barzakh
bermaksud rintangan atau pemisahan. Alam barzakh ialah alam pertama daripada
alam yang kekal abadi di akhirat. Semua orang yang berada di dalam kubur
dinamakan hidup di alam barzakh. Alam barzakh juga dikatakan alam yang berada
antara mati dan bangkit setelah mati.[1]
Pengarang kitab Mu‘jam Alfaz as-Shawfiyah menyatakan perkataan barzakh dari sudut bahasa ialah sekatan atau pemisah di antara dua sesuatu seperti bercakap adalah pemisah di antara manusia dengan binatang. Firman Allah Ta‘ala:
Tafsirnya: “Ia biarkan air dua laut (yang masin dan yang tawar) mengalir, sedang keduanya pula bertemu. Di antara keduanya ada penyekat yang memisahkannya, masing-masing tidak melampaui sempadannya”[2]
Barzakh
dari sudut istilah pula ialah pendinding (hijab) yang terdapat di antara orang
mati dan orang hidup. Pendinding inilah yang menghalang orang mati kembali ke
dunia. Barzakh (pendinding) ini akan kekal sehingga hari Kiamat.
Jadi
alam barzakh ialah alam yang terdapat di antara dunia dan akhirat. Alam ini
boleh dikatakan sebagai tempat sementara penghuni dunia untuk sampai ke hari
Kiamat.
Menurut al-Qurtubi ketika menafsirkan firman
Allah Ta‘ala:
Tafsirnya: “… Sedang di hadapan mereka ada alam barzakh (yang mereka tinggal tetap padanya) hingga hari mereka dibangkitkan semula (pada hari kiamat)” (Surah al-Mukminun: 100)[3]
Beliau
menjelaskan ayat tersebut bahawa barzakh itu ialah alam di antara kematian dan
kebangkitan. Manakala pengarang kitab Akidah al-Mukmin pula menyatakan tujuan
wujudnya alam barzakh ialah untuk menghimpunkan semua roh dan bersiap sedia
memasuki alam akhirat. Dengan kedudukannya yang seperti itu, maka alam barzakh
berfungsi sebagai pendinding atau pemisah di antara dua kehidupan lain iaitu
kehidupan dunia dan kehidupan akhirat. Dengan perkataan lain, alam barzakh
ialah alam penantian atau ruang menunggu untuk masuk ke alam akhirat selepas
kematian.[4]
Menyentuh
mengenai ruh, ianya adalah salah satu dari rahsia-rahsia dan urusan-urusan
Allah SWT. Banyak pendapat membincangkan berkaitannya. Mengenai tempat dan
kedudukan ruh semenjak ia meninggalkan jasad hingga Hari Kiamat kelak sahaja
terdapat kurang lebih sembilan pendapat daripada ulama yang berbeza-beza.[5]
Ibn
Qayyim rahimahullahu Taala menerangkan dalam kitabnya Ar-Ruh:
“Yang paling benar ialah bahawa tempat dan
kedudukan ruh di dalam barzakh itu sangatlah berbeza antara satu sama lain
bergantung pada tingkat kebahagiaan dan kesengsaraan yang dimiliki oleh ruh itu
sendiri.”
Manakala
mengenai azab dan nikmat kubur pula, ia adalah perkara ghaib yang tidak dapat
dicapai dengan akal. Sementara itu, beriman kepada perkara ghaib adalah perkara
terpenting bagi seorang mukmin, sebagaimana firman Allah SWT dalam Surah
Al-Baqarah:
“Alif, Laam, Miim. Kitab al-Quran ini tidak ada sebarang keraguan padanya (tentang datangnya dari Allah dan tentang sempurnanya), ia pula menjadi petunjuk bagi orang-orang yang (hendak) bertaqwa.”[6]
Ibnu
Qayyim RA berkata, “Antara yang mesti diketahui adalah azab kubur, yang disebut
juga azab barzakh. Setiap orang yang mati akan mendapat azab, walau dalam
keadaan bagaimanapun dia mati. Baik dikuburkan atau tidak.[7]
Perkataan
azab bererti hukuman, seksaan, kesengsaraan atau kesusahan. Manakala perkataan
kubur pula bermaksud tempat menanam mayat. Jika disebutkan perkuburan bermakna
tanah lapang atau kawasan tempat menguburkan orang yang telah mati atau
permakaman.
Mayat
sama ada ditanam, ditenggelamkan, terbakar jadi debu atau dimakan binatang;
mereka disebut berada di alam barzakh. Maka pengertian kubur yang dikaitkan
dengan kesenangan atau azab ialah alam kubur yang berada di antara alam
kehidupan dunia dengan alam akhirat iaitu alam barzakh.
[Kedudukan Hadis Ahad Dalam Hujjah]
Ada
sebahagian orang yang mendakwa bahawa azab kubur tidak sabit kerana hadis-hadis
yang mengkhabarkan keshahihan azab kubur adalah hadis Ahad.
Menurut
pengarang kitab al-Aqidah al-Islamiyah wa Ususuha bahawa kebanyakan hadis-hadis
Nabi SAW yang sampai kepada kita ialah menerusi jalan Ahad. Jika hadisnya
shahih, ia membawa ilmu zanni kepada periwayatannya. Ini memberi faedah bahawa
ia difahami pasti datang daripada Nabi SAW, tetapi tidak seperti akidah kita
kepada mutawatir. Walaupun begitu, sesetengah hadis Ahad yang mengandungi
persoalan akidah ada yang diterima umat Islam pada zaman awal Islam dengan
penerimaan sepenuhnya tanpa bantahan. Hadis Ahad seperti ini meningkat ke taraf
“riwayat mutawatir” dengan mengambil kira kandungannya telah diambil dan
diterima pakai umat Islam tanpa bantahan. Dengan itu hadis Ahad seperti ini
jadilah “mutawatir makna”, dan dari itu pula ia membawa faedah yang sama pada
riwayat “mutawatir lafzi”.[8]
Imam
Syafi‘e Rahimahullah telah mensabitkan bolehnya berhujjah dengan hadis Ahad
sebagaimana terdapat banyak tempat di dalam kitab-kitab beliau khasnya ketika
dalam perbahasan atau munazzah. Hadis Ahad dipakai beliau apabila hujjah yang
diperlukan tidak dijumpai dalam al-Qur’an, sunnah dan ijmak atau yang semakna
dengannya”.[9]
Baca seterusnya mengenai Alam Barzakh:
Srikandi Al-Azwar
nur_mylp@yahoo.com
Rich Kitchen & Khawlah Collection founder
[1]
Ensiklopedia Islam, hlm. 3/8-9
[2] Al-Quran,
(Surah ar-Rahman: 19-20)
[3]
Al-Qurtubi, Tafsir Al-Qurtubi, 6/113.
[4] Akidah
Al-Mukmin, Halaman 409-501
[5]
Hamid Muhammad Al-Abbadi, Menuju Alam Barzakh, hlm. 68.
[6]
Al-Quran, Surah al-Baqarah: 1-2
No comments:
Post a Comment